(प्रेरक कथा) सफलता प्राप्त नभएसम्म हार मान्नु हुँदैन

पुरानो समयमा राजा युद्धमा पराजित हुन्थ्यो। उनका सबै सिपाही मारिएका थिए। जसरी राजाले आफ्नो ज्यान बचाए र जंगलतिर भागे । सिपाहीहरूले उसलाई पछ्याइरहेका थिए। उनी भाग्नको लागि गुफामा लुके।सिपाहीहरूले जंगलमा राजालाई खोज्दै त्यो गुफामा पुगे । राजालाई गुफाभित्र खोजे, तर सिपाहीहरूले उहाँलाई भेट्टाउन सकेनन्। बाहिर निस्केर सिपाहीहरूले ठूला ढुङ्गाले गुफा बन्द गरे।

गुफा निकै गहिरो थियो । राजा भित्र लुकेका थिए। ऊ निकै थाकेको थियो । भोक र तिर्खाका कारण उनी अभागी थिए । उनको शरीरमा कुनै शक्ति बाँकी थिएन ।जब शत्रुका सिपाहीहरू गुफा बन्द गरेर त्यहाँबाट निस्किए, राजा अब आफ्नो जीवन समाप्त भयो भन्ने सोचेर भित्र बसिरहेका थिए। ऊ गुफाबाट कहिल्यै बाहिर निस्कन सक्दैन।

राजा निराश भए। त्यसपछि उसलाई आमाको एउटा कुरा याद आयो । आमाले भन्नुहुन्थ्यो, केही गर, यसरी नमर। यो सम्झनासाथ राजाले आफ्नो उर्जा प्राप्त गरे । प्रयास नगरी हार मान्नु हुँदैन भन्ने उनको विचार थियो ।राजाले गुफाको प्रवेशद्वारबाट ढुङ्गा हटाउने काम सुरु गरे । कडा परिश्रमपछि राजाले ठूला ढुङ्गाहरू सारिदिए । कुनै न कुनै रूपमा राजाले बाहिर निस्कने ठाउँ बनाएका थिए। राजा गुफाबाट निस्केर आफ्नो मित्र राजाकहाँ पुगे । मित्र राजाहरूको सहयोगमा उनले आफ्ना शत्रुहरूलाई परास्त गरे र आफ्नो राज्य पुनः प्राप्त गरे।

शिक्षाः हामीले सफलता प्राप्त नगरेसम्म हार मान्नु हुँदैन। जुन क्षण हामीले त्याग गर्छौं, हामी असफल हुन्छौं।